Oto 5 kroków, które pomogą Ci zainspirować partnera do udziału w terapii par

Psychoterapia par skierowana jest zarówno do osób pozostających w związkach formalnych jak i nieformalnym, par mężczyzn i kobiet oraz par homoseksualnych. Polega przede wszystkim na wysłuchaniu obu ze stron, zastanowienia się wspólnie z terapeutą nad możliwymi przyczynami zachowań oraz na zaproponowaniu przez terapeutę kilku technik przydatnych do pracy na związkiem zarówno w gabinecie jak i poza nim.  Spotkania z psychoterapeutą mają na celu poprawę jakości relacji, polepszenie komunikacji między partnerami, wspólne rozwiązanie problemu. Jednym słowem zadaniem terapii jest przywrócenie harmonii w relacji, znalezienie sposobu na funkcjonowanie akceptowane przez obojga/obu partnerów, a niekiedy wsparcie w rozstaniu się, jeśli taką decyzję podejmą partnerzy

Wyzwania w relacjach są nieuniknione.  Jednak, gdy nadchodzi poczucie niezadowolenia, przewlekłe cierpienie, nieprzyjemnie emocje, czy negatywne myśli odnośnie obecnej relacji, zaczyna to szkodzić zdrowiu psychicznemu i fizycznemu. Dodatkowo cała sytuacja odbija się na dzieciach, o czym często się wbrew pozorom zapomina.

Czasami parom brakuj umiejętności i narzędzi, dzięki którym mogłyby poradzić sobie z przeszkodami.  W miarę nasilania się nierozwiązanych problemów, narastają konflikty. Prędzej czy później któraś ze stron wybuchnie, padnie jedno słowo za dużo…. Powstający dystans emocjonalny może spowodować, że przynajmniej jeden z partnerów zechce uzyskać wsparcie ze strony specjalisty.

Z jakimi problemami zazwyczaj zgłaszają się pary?

• problemy jednego z partnerów np. depresja, uzależnienie
• nadopiekuńczość, zależność emocjonalna od partnera
• dominacja jednego z partnerów, obniżanie poczucia wartości drugiego
• zazdrość, podejrzliwość, brak zaufania
• zdrada jednego z partnerów
• wzajemne obwinianie się, antagonizm

 

Zwracając się do swojego partnera o udział w terapii par, prawdopodobnie napotkasz opór. Niektórzy ludzie mają błędne wyobrażenia na temat terapii par; mogą obawiać się „odsłonięcia” swoich wad i poczucia bezbronności lub mogą wierzyć, że terapia zamieni ich w worek treningowy dla terapeuty i jego partnera.

Niektóre pary mogą stosować terapię jako ostatnią deskę ratunku, a nie profilaktyczne podejście do poprawy ich związku. Badania dr Gottmana przeprowadzone na tysiącach par wykazały, że „ pary często czekają 6 lat, zanim zwrócą się o pomoc w swoich problemach małżeńskich ”.

Czasami jeden z partnerów kontaktuje się z terapeutą w momencie gdy druga połówka jest już emocjonalnie bardzo daleko. To stanowi ekstremalne wyzwanie, bo trudno jest zmusić kogoś do zaangażowania się w coś, jeśli kompletnie nie czuje potrzeby ratowania tej relacji. Tak wiec, brak zaangażowania ze strony jednego lub obojga partnerów może być przyczyną niepowodzenia terapii.

Jednak dla par, które są gotowe zaangażować się i pracować nad problemami, jest nadzieja. Dr Gottman mówi: „Nawet małżeństwo, które ma sięgnąć dna, można ożywić dzięki odpowiedniej interwencji”.

Celem tego artykułu jest zaoferowanie Ci strategii otwarcia partnera na możliwość przyłączenia się z własnej woli do udziału w terapii par. Nauczysz się również umiejętności terapii par, które mogą od razu poprawić Twój związek.

Krok 1: Połącz się emocjonalnie

Powiedzenie czegoś w stylu „Potrzebujemy poważnej pomocy” podczas kłótni z partnerem, nie zmotywuje go/jej do udziału w terapii par, a raczej wywoła złość  prawdopodobnie w złość. Jakiekolwiek zachowanie manipulacyjne może jedynie doprowadzić do wycofania i urazy, a to niestety nie wpłynie pozytywnie na przebieg i skuteczność terapii.

Musisz mądrze podejść do tego, kiedy i jak poruszysz taki temat.  Na terapii par nauczysz się, że nie jest ważne to, o co się kłócisz, ale jak ona przebiega, bo to jest klucz to sukcesu w rozmowach na sporne tematy.

Badania wskazują, że kiedy partner rozpoczyna rozmowę agresywnie, prawdopodobnie zakończy się ona agresywnie w 96% przypadków.

Przed zaproponowaniem terapii dla par ważne jest, aby najpierw połączyć się emocjonalnie, nawiązać więź ze swoim partnerem. Watro zadbać o to, aby partner czuł się doceniony, otoczony opieką i wsparciem. Może dobrym pomysłem jest wprowadzić elementy zabawy? Oto kilka pomysłów:

• Obejrzyjcie razem program komediowy
• Ugotujcie razem obiad
• Wykonajcie razem przyjemną aktywność jak np. gra w karty, czy gra plan szowa
• Przedstaw swojemu partnerowi pięć rzeczy, które w nim cenisz

Robiąc to, pomagasz swojemu partnerowi poczuć, że jest dla ciebie ważny, co pomoże mu być bardziej otwartym, spokojnym i wrażliwym.

Kiedy już zdecydujesz się na rozmowę upewnij się, że robisz to w dogodnym dla was czasie. Nie rób tego tuż przed pracą lub gdy jedno lub oboje jesteście zestresowani czy wyczerpani. Niestety może to przynieść odwrotny efekt. Im bardziej będziecie spokojni i  zrelaksowani, tym będzie łatwiej.

Krok 2: Propozycja rozmowy

Nadszedł czas, aby zapytać, Czy partner jest gotowy porozmawiać o waszym związku. Oto trzyetapowy przykład:

1. „Kochanie, chcę z tobą porozmawiać o tym, czego chcesz dla naszego związku”.
2. „Chcę, żebyś czuł/czuła, że ​​jesteś dla mnie wystarczająco dobry/a. Akceptuje Cię, takim jakim/jaką jesteś i pragnę aby nasza relacja była dla Ciebie wspaniała.
3. „Czy chciałabyś ze mną obyć porozmawiać?”

Wykonując te kroki, upewnij się, że mówisz łagodnym głosem. Jest to ważne, bo to sprawi, że twój partner będzie zrelaksowany i nie przejdzie w tryb defensywny .

Jeśli wiesz, że twój partner jest odporny na mówienie o czymkolwiek dotyczącym twojego związku, możesz napisać list miłosny, korzystając z pomysłów zawartych w tym artykule. Taki list może być szczególnie pomocny w przypadku partnera unikającego, ponieważ daje mu czas na przetworzenie i posunięcie się naprzód na własnych warunkach. List powinien być jednak sformułowany w taki sposób, aby zachęcać do rozmowy, a nie go zastępować.

Krok 3: Znajdź lukę

Teraz, gdy oboje jesteście gotowi do rozmowy, postarajcie się dowiedzieć jaka jest opinia każdego z was odnośnie waszej relacji i jakie są wobec niej wzajemnie oczekiwania. Udział w terapii par będzie utrudniony, jeśli nie będziecie wiedzieć, czego chcecie wzajemnie od związku.

Można to zainicjować pytaniem. „Kochanie, jestem ciekawa, gdybyś uważał nasz związek za  idealny, to jak miałby według Ciebie wyglądać ? Czego moglibyśmy robić więcej , a czego mniej? A co moglibyśmy zrobić inaczej ?

Twój partner może odpowiedzieć cos w stylu  „Chcę, żebyś przestał/a powodować te wszystkie konflikty, znowu doszukujesz się problemu, tam gdzie go nie ma”; „Ty zawsze masz problem”.

Jeśli twój partner zacznie cię obwiniać, pamiętaj, że jest to wyraz jego bólu i spróbuj znaleźć to, co dr Gottman nazywa „ukrytą potrzebą”. Skoncentruj się na słuchaniu bez oceniania, słuchaj z empatią tego co mówi, zadawaj pytania otwarte, aby lepiej zrozumieć, co mówi twój partner.

Odpowiadaj na wszelkie zarzuty tonem łagodnym i  ciekawym. – Słyszę, jak mówisz, że jesteś wypalony przez nasze wszystkie kłótnie, Ja też. Gdybyśmy mieli rozwiązać nasze problemy i przestać cały czas walczyć, jak myślisz, jak to zmieniłoby nasz związek?

Kiedy już zrozumiesz, czego twój partner chce w związku, zacznij szukać tego, co powstrzymuje twój związek od bycia takim właśnie teraz.

„Całkowicie rozumiem, jak trudna jest dla ciebie cała ta walka. Jestem ciekawa, jak myślisz, co powstrzymuje nasz związek przed tym aby mniej się kłócić, rozwiązywać nasze problemy na bieżąco i czerpać więcej radości z siebie nawzajem.

Słuchaj uważnie, uprawomocniaj, to co mówi partner, nie stosuj obrony. Jej/jego wnioski mogą się różnić od twoich, to normalne

Naprawdę słuchaj bez obrony tego, co ich zdaniem stoi na przeszkodzie. Może się różnić od twoich własnych wniosków. To normalne. Jeśli czujesz, że nie rozumiesz niektórych kwestii, które mówi twój partner, skup się nad tym, co mówi, słuchaj z empatią i zadawaj jak najwięcej pytań otwartych.

Krok 4: Pokonaj przepaść – zbuduj most

Teraz chcesz wypełnić lukę między tym, gdzie jesteś teraz, a typem związku, którego pragniesz.

Robiąc to, skoncentruj rozmowę na chęci poprawy relacji, a nie na zmianie partnera. Nikt nie lubi czuć, że trzeba go „naprawić”. Często problemem nie jest osoba, ale wzorce partnerów interakcji, które wspólnie tworzą.

Odniesiesz większy sukces, podkreślając, że terapia par polega na zmianie wzorców, naprawieniu więzi i wzmocnieniu relacji, a nie: „Jesteś zepsutym partnerem, który potrzebuje pomocy”.

Nazwij korzyści, jakie twój partner mógłby odnieść, biorąc udział w terapii par pod kątem tego, czego oboje chcecie dla związku.

„Kochanie, chcę, żebyśmy uczestniczyli w terapii par, która ma pomóc nam lepiej się komunikować. Jestem tym podekscytowany/a, ponieważ myślę, że pomoże mi to lepiej zrozumieć  Ciebie i będę mogła być lepszym partnerem. Myślę, że jeśli to zrobimy, będziemy mieli mniej kłótni, więcej seksu i będziemy szczęśliwsi. Czy to brzmi jak związek, którego pragniesz?”

Krok 5: Zaproszenie

Teraz nadszedł czas, aby zaprosić partnera do podjęcia terapii par w sposób otwarty, który nie będzie go zmuszał. Ma to być zaproszenie, przymus.

Dr Rosenberg, autor „ Porozumienia bez przemocy” , podkreśla, że ​​prośby stają się żądaniami, gdy nasz partner uważa, że ​​zostanie obwiniony lub ukarany, jeśli nie zastosuje się do niego. Z żądaniem nasi partnerzy mają tylko „dwie opcje: poddanie się lub bunt”.

Odpowiedź może brzmieć mniej więcej tak: „Tak”. „Mam pytania.” „Nie.”

Jeśli powie tak……………. pocałuj ją/jego i powiedz: „ Zależy mi żeby być lepszym partnerem, po to abyśmy mogli stworzyć związek jakiego oboje chcemy”.

Jeśli partner ma pytania, odpowiedz tylko na te, na które znasz odpowiedz. Jeśli czegoś nie wiesz, powiedz otwarci o tym i zaproponuj wspólne poszukanie informacji w Internecie lub skontaktujcie się z terapeutą w celu odpowiedzi na wszelkie pytania

Jeśli odpowiedź brzmi „nie”……………..oczywiście może to być bolesne, trudne, rozczarowujące. Weź kilka oddechów i podziękuj za szczerą odpowiedz  ze mną”.

To na pewno ją/jego zszokuje, ponieważ prawdopodobnie oczekiwał/a  kary i presji.

Dlaczego nie?

Jeśli twój partner mówi nie, wyjaśnij mu, że szanujesz jego wybór i chcesz zrozumieć, dlaczego.

„Czy zechciałbyś podzielić się tym, dlaczego nie decydujesz się na terapię par? Myślę, że to by naprawdę nam pomogło, więc czy mógłbyś powiedzieć coś więcej?

Zrób wszystko, co w Twojej mocy, aby otwarcie i szczerze zająć się  obawami partnera.  nie wywierając tym samym presji. Jeśli uważasz, że dobrze je zrozumiałeś/aś, możesz kontynuować i zapytać: „Czy po wyjaśnieniu swoich wszystkich  obaw zechciałbyś ponownie rozważyć udział w terapii par ze mną?”

Jeśli odpowiedz ponownie będzie brzmiała „nie”, pozwól, aby rozmowa się skończyła i powiedz, że szanujesz jej/jego wybór i ją/go  kochasz.  Twój partner prawdopodobnie będzie „trawił” ten pomysł przez kilka dni.

Pomocne wskazówki

Bądź cierpliwy. Twój partner może zmienić zdanie, jeśli uszanujesz jego decyzję o uczestnictwie w terapii par. Skoncentruj się na tym co jest efektywne i co jest zmianą długoterminową, jako że stanowisz 50% części w tym związku.  Zmieniając swoje zachowanie, wpływasz na zmianę zachowania swojego partnera. Jest to niewątpliwie trudna sytuacja, która wymaga od ciebie niezwykłej wyrozumiałości. Pamiętaj wiec, żeby w tej sytuacji zadbać też o siebie: praktykuj medytacje, uważność, samoukojenie.

 

Staraj się słuchać uważnie tego co mówi partner, słuchaj jego obaw i staraj się nie reagować od razu, nie zastanawiaj się jak odpowiedzieć. Odzwierciedlaj słowa partnera czyli powtarzaj to co mówi partner, tylko swoimi słowami.Kiedy konczy możesz zadać pytanie: „Czy jest coś więcej, co powoduje że dlaczego nie chcesz spróbować terapii dla par”.

Potwierdzenie, że rozumiesz perspektywę swojego partnera, pomoże ci zbudować zaufanie i przybliży cię do prawdziwego zrozumienia punktu jej/jego widzenia partnera na terapię par.

Częste obawy dotyczące terapii par

I jak odpowiedzieć:

• Nie stać nas na to: „Poszukajmy terapeuty który ma niższe stawki”  lub zastanówcie się co mżecie zrobić, które wydatki ciut ukrócić, żeby mieć środki na terapie.
• Nie potrzebuję terapii: „Czy byłbyś/byłabyś otwarty/a na uczestnictwo w warsztatach zamiast na terapii?” Jeśli uczestniczyliście  w warsztatach, a zdobyte umiejętności nadal nie są wdrażane przez Ciebie i Twojego partnera,  to znaczy, że potrzebujecie terapii. Terapeuta nauczy was umiejętności które na bieżąco będzie wspólnie na sesji monitorować oraz będzie was motywował do kolejnych ćwiczeń
• Terapeuta i ty będziecie przeciwko mnie: „To nieprawda. Jestem częścią tego związku, a terapeuta będzie stroną neutralną, która nie opowiada się po żadnej ze stron. Jestem przekonany/a, że są rzeczy, które mogę zrobić lepiej w tym związku i nie mogę się doczekać, aż terapeuta na to zwróci”.

Pamiętaj, że chcesz, aby twój partner czuł, że jest częścią tej decyzji, a nie jest zmuszany do podjęcia decyzji bez wyrażenia swojego zdania

Terapia par jest niezwykle pomocna, a większość terapeutów chętnie odpowie na wszelkie pytania lub wątpliwości, które Ty i Twój partner możecie mieć w związku z rozpoczęciem procesu.

 

Życzę powodzenia!

 

Na podstawie artykułów: Instytut Gottmana